با توجه به اهمیت موضوع نوع، جنس و طرح شیشه، تمرکز اصلی بحث را بر روی این موضوع خواهیم گذاشت. برای یک شیشه تکجداره، علاوه بر موضوع آببندی مناسب، ضخامت شیشه، اصلیترین فاکتور در عبور صدا میباشد. هرچه شیشه ضخیمتر میزان یا شدت عبور صدا کمتر یا به عبارتی اندیس وزنی کاهش صدای عبوری (Rw) که همان میزان جذب صدا توسط شیشه بیشتر میباشد. شیشه هرچه ضخیمتر باشد اثر جذب صداها مخصوصا صداهای با فرکانس پایین در آن بیشتر خواهد بود.
نکتهی مهم این است که غیر از ضخامت مواردی مثل سکوریتکردن، رفلکسکردن و یا رنگزدن، شیشه اثری بر روی خاصیت آکوستیکی آن ندارد. شیشههای لمینیت در مواردی که بیشتر جذب صدا با فرکانسهای بالا مد نظرند اثر بیشتری دارند. این اثر بدلیل وجود لایههای PVb استفاده شده در لایههای میانی دوجداره خارجی شیشه میباشد.
همانطور که میدانیم تزریق گاز به جای هوا (معمولاً آرگون) اثر مطلوبی بر میزان انتقال حرارت خواهد داشت، ولی این موضوع تاثیر خاصی بر روی خواص آکوستیکی شیشه ندارد. حتی فواصلی حدود ۱۰ الی ۱۴ میلیمتر نیز اثر خاصی بر روی بحث جذب صدا در یک محصول شیشه دوجداره ندارد. درست است که هر چقدر این فاصله هوایی بیشتر باشد میزان جذب صدا بیشتر است ولی این مقدار در محدودههای بین ۵ الی ۱۵ سانتی متر قابل بحث هستند که قطعاً چنین فواصلی قابل استفاده در محصول درب و پنجره upvc نیست. لذا در این محصول فاصله مرسوم بین جداره شیشه اثر خاصی بر میزان RW شیشه دوجداره ندارد.
معمولاً کاهش و کنترل صداهایی با فرکانس پایین که معمولاً از منابع موسیقی یا ماشینهای سنگین ایجاد میگردد، نسبت به صداهایی با فرکانس بالا سختتر هستند و در مواقعی که نیاز به دمپ صدای این چنینی باشیم بایستی حساسیت بیشتری در انتخاب نوع فریم و محصول شیشه به خرج دهیم.
شیشه تکجداره فلوت ساده: قطعاً این نوع شیشه سادهترین نوع این محصولات میباشد البته جایی که فقط بحث آکوستیک بودن مطرح است و میزان جذب و دفع گرما اهمیتی ندارد میتوان انتخابی اقتصادی و بعضاً مناسب باشد.
شیشههای لمینیت: شیشههای لمینیت به دلیل استفاده از یک لایهی میانی بین دو لایه شیشه تک جداره و ایجاد یک لایهی ترکیبی شیشه تک جداره میتواند اثرات بسیار مطلوبی در حوزه آکوستیک ایجاد کند. لمینیتهای نوع PVB مرسومتر و موثرتر از دیگر لمینیتها میباشند.
فضای بیرونی محل کار، اتاق و یا منزل ما، اغلب پر از منابع مختلف آلودگی صوتی است. این موضوع عموما باعث سلب آرامش و عدم تمرکزمان میشود. صدای موسیقی، رفت و آمد وسایل نقلیه، مکالمات بلند همسایهها و بازی کودکان از جمله منابع آلودگی صوتی هستند. در حال حاضر، برای جلوگیری از نفوذ آلودگیهای صوتی به ساختمانهای جدید، اقداماتی در مورد آکوستیک کردن دیوارها و کف صورت می گیرد. البته در ساختمانهای قدیمی این کار انجام نشده است.
به منظور جلوگیری از ورود سر و صدا باید برای عایق صوتی درب و پنجرهها و اکوستیک کردن دیوار، سقف، کف و دیگر اجزای ساختمان اقدام کرد. اکوستیک و عایقبندی صوتی به چند طریق انجام میگیرد، که در ادامه این مطلب به توضیح آنها میپردازیم.
به طور کلی برای عایقبندی فضای داخلی ساختمان در برابر آلودگی صوتی، میتوان از دو راه استفاده کرد. اولین راه، استفاده از جاذبها است. این روش سادهتر از سایر روشها است. این کار با اضافه کردن سطوح جذبکننده صدا و یا پژواک، مانند پنلهای آکوستیک، امکانپذیر است. در این روش برای عایقبندی سر و صدا، میتوان از پنلهای ۳ سانتیمتری تزیینی نیز استفاده کرد.
روش دوم برای عایقبندی صوتی ساختمان، استفاده از دیفیوزها است. این راه مانعی در برابر عبور آلودگیهای صوتی به شمار میرود. این پنلها طوری ساخته شدهاند که امواج صوتی با برخورد به آنها در مسیرهای متفاوت پراکنده شوند و در نتیجه مانع بازگشت صوت میشوند.
در موضوع عایق صوت دو عامل بسیار مهم است که عبارت از :
با توجه به تحقیقات معلوم شده اگر عایق صوتی از ضخامت دو تا پنج سانتی متر برخوردار باشد تاثیر چشمگیری در کاهش انتقال صدا خواهد داشت.
همچنین اگر پنجره و محیط زندگی تان را عایق کنید میتوانید در صرفه جویی انرژی نقش مهمی داشته باشید.